YORGUN...

Yozgat’ın umutsuzluğu.
Birilerinin umuduna dönüşmüş ise.
İşin sonuna gelindiğinin göstergesidir.
Böyle bir mantık.
Böyle bir düşünce olamaz.
Komşunun zararından.
Komşusunun iflasından.
Komşusunun kepenk indirmesinden.
Komşunun yok olduğundan.
Mutlu olan bir şehir var mıdır?
Yok.
Başkasının üzerinden kendi hesabını yapan şehir var mıdır?
Yok.
*
Yozgat hariç.
*
Yozgat yorgun.
Yozgat umutsuz.
Yozgat içine kapanmış.
*
Yozgat’ın geçmişine dönük hatıralar anlatılır.
Kültürden.
Sosyal hayattan.
Spordan.
İnsanların birlikteliğinden.
İnsanların paylaşımından.
İnsanların birbirini kolladığından.
Düşenin tutulduğundan.
Bugün hikaye geliyor bize.
*
Ne oldu bu şehre?
Şehir nereye gidiyor?
Nasıl bu hale geldi?
*
Karamsarlığı sevmem.
Lakin, gerçekleri de görmek lazım.
Toz pembe edebiyatı yapıp.
Güler yüzle insanlara yaklaşmak.
Kentin erime gerçeğini gizlemiyor.
Beklentilerin sonuca ulaşmasına etki etmiyor.
Kent yorgun.
İnsanlar yorgun.
Umutsuz.
*
Çelişkili bir süreç içerisindeyiz.
Siyaseten yaşanan 'tahammülsüz' ortam.
Yerel bazda dinamiklere de sıçramış gözüküyor.
Muhalif gözüyle bakılan yaklaşım.
Karşıtlığı.
Düşmanlığı getiriyor.
Bizden olmayan 'yok' olsun mantığının.
Kentsel gelişime.
Toplumsal bütünlüğe zarar verdiğini kimse görmek istemiyor.
Kimsenin de işine gelmiyor.
*
Kentin ücra köşelerinde gizli kalmış.
Gelişime.
Kalkınmaya.
İlerlemeye.
Işık tutacak değerlerin unutulması.
Hiç sayılması.
Kentin kadersizliği anlatmıyor mu?
*
Bugün Yozgat bu hale gelmiş ise.
Toplumsal beklentilerin.
Kişisel kavrama sokulup.
‘Yeterli’ anlayışından kaynaklandığındandır.
Maalesef bir taraftan isterken.
Diğer taraftan almak.
Götürmek.
Yozgat’a reva görülen yaklaşımın ta kendisidir.
Siyasal.
Bürokratik.
Kroşelerle sendeleyen kent.
Ayakta kalmak için mücadele veriyor.
Yıllardır vurulan darbeler kenti yordu.
Yere düşürmek üzere.
*
Karamsar değilim.
Lakin, umutkar da değilim.
Anlatabildim mi?