Akşam olunca…Yazı başlar…Yazı yaban olur…Akşam olunca dizi başlar…Sohbet yalan olur…Akşam olunca sessiz olur sokaklar…Akşam olunca meleklerin kanatları yerlerde…Taş atılmaz…Yere basılmaz …Derdi ablam…Akşam hayata başlayanlar…Akşama kadar hayatı sonlandıranlar…Gece ve gündüz gibiler…Birbirlerinden farklı…Ama hep birbirlerini takip ederler…Hangisinin hangisini takip ettiği bilinmez…Gündüz çalışmak yorar…Gece çalışmak yorar.Hayat hiç durmaz .Her an başka bir yoruculuk çıkar…Bir bakımı yoruluyorum diyen…Bir bakıma işinden memnun değildir.Bir baktığımızda…Çoğu istemediği bir meslekte…Acaba kaç insan sevdiği mesleği yapıyor…Acaba kaç insan sevdiği insanla evlenebiliyor…Bu hayatın gereğinden fazla mecburiyetleri var…Bu hayatın gereğinden fazla acıları var…Oysa öğretmenlerimiz hep söylerdi; her şey senin elinde, diye…Hep ama…Hep lakin…Geriye bakanlar…Geçmişten hep ikinci bir şans olsa diye ünlerler…Yarından kimse ikinci şans istemez…Ve yine oysa ikinci şansları veren tek zaman yarından başkası değildir…Şairin dediği gibi , yanlış bir öyküdeyim beni yeniden yaz…Bugün sizlere esasında başka bir durumu göstermeye çalıştım.Eksiklikler…Hatalar…Keşkeleri bırakın…Geriye kimsenin dönmesi mümkün değil…Ah keşke demek ve yaptıklarınız, yapmadıklarınızdan dolayı geçmişten ikinci bir şans beklemeyin…İkinci bir şans istiyor ya da hayatınızda bazı şeyleri değiştirmek istiyorsanız bunu ancak size yarınlar verecektir…Gerçekçi olmak gerekirse…Durum bundan ibarettir…