Adına asrın felaketi deyin..
Deprem deyin..
Yıkım deyin..
Bu yaranın büyüklüğü ortada.
Bizim gördüğümüz enkazlarda,
Hayatlar..
Yarınlar..
Umutlar..
Hayaller..
Gelecek planları..
Yaşama hevesleri..
Yeni kurulmuş yaşamlar..
Sıcak bir yuvaya doğmuş minicik bebekler ..
Kumbaralara biriktirilmiş ümitler..
Tutulan günlükler..
Daha günü gelmemiş davetiyeler..
Erişilememiş hasret dolu gelecek planları..
Ve daha neler neler vardı..
Biz sadece enkazını gördük..
* * *
Canpazarı yaşandığı o anlarda bile insanlığınızı unuttunuz..
Kiminiz kurtardım diye küçücük yavruları canlı yayınlara aldınız...
Kiminiz evleri yağmaladınız, altında bir canlı dahi çıkarma umudu olunan evleri.. İnsan aramak yerine altın, para, eşya aradınız...
Camı, kapısı kırılan marketleri yağmaladınız..
Oradaki kardeşlerinize yardım etmek umurunuzda olmadan, fırınları, televizyonları kucaklayıp taşıdınız..
Gelen gıda ve yardım tırlarını yağmaladınız...
Kiminiz takipçi artırmak için oradaydınız..
Kanımız dondu izlerken..
İnsanlığımızdan, insan olmaktan biz utandık...
Siz utanmadınız..
Dünya malının yerle bir olması iki dakika bile sürmedi..
Bunu hala anlamadınız!
* * *
Yine kendi egonuzu düşünüp, yaptığınız iyilikleri, yardımları REKLAMLARA dönüştürdünüz..
İnsanların mahcubiyetlerini hiç migörmediniz?
Hiç mi hissetmediniz ne kadar rahatsızlar, üzgünler..
Kaybettikleri sadece evleri..
Kıyafatleri..
Eşyaları değil..
Kimisi kucağındaki bebeğini kaybetti..
Kimisi canyoldaşını, eşini..
Kimisi tüm ailesini..
Tamam şuan herşeye ihtiyaçları var..
Tamam yardımlar tabiki yapılsın..
Ama artık insanları reklamlarınıza alet etmeyi bırakın..
Bırakında acılarını yaşasınlar..
Sizin umurunuzda olmasa da o insanlar şuan hayatlarını yeniden kurmaya, yaşadıkları şoku acıyı atlatmaya çalışıyorlar..
Sadece destek olun..
Gerçekten yardımcı olun..
Kimse görmeden..
Duymadan..
Duyurmadan..
Utandırmadan yapın..
Lüks ciplerinizle gidip orada iyi ablayı, abiyi oynamayın...
Reklam yapmayı artık bırakın..
İnsanların gözlerine sokmayın yapılanları..
Ordaki bir anneye sarılın..
Bir teyzeyi dinleyin..
Bir çocuğu güldürün..
Bu da yeter!
İnsan olabilmeniz dileğiyle!..