Vefa...
İçimizden usul usul kaybolan..
Yitip giden..
Saygı gibi..
Sevgi gibi..
Önemli.
Güven kadar değerli..
Merhamet kadar kutsal..
İnsanlıktan gelen vefa duygusu..
Neydi vefa?
Vefa : (Sevgide) bağlılık.
Sözünde durmak, vadettiklerini yerine getirmek, sözüne sadık kalmak.
Tasavvufta ise vefa, sözlük anlamında değil terim anlamında kullanılır. Kulun, Kalu-Bela'da Allah'a verdiği sözü tutmasına vefa denir.
İnsan, dünyada olduğu süre boyunca Rabbini hatırlamalıdır. Bir gün dönüşün mutlaka O'na olacağını bilmelidir. Bunu bilmeye de ''vefa göstermek'' denir.
* * *
Sözlükteki anlamlar böyle..
Aslında insandan insana değişiyor vefa...
Çıkar ilişkisine dönmüş yapılan her iyilik..
Sevgisini bile insanlar bir çıkar karşılığında sunar olmuş..
Arkadaşlık..
Dostluk.. Gerçek sevgi..
Kalmadı günümüzde..
Vefa diye bir duyguda kalmamış...
Köreltilmiş..
Basitleştirilmiş, günümüzdeki her şey gibi..
Vefa dediğimiz duygu..
Çok ince bir çizgide aslında..
Vefa çizgisinden taşınca çıkar oluveriyor insanın benliğinde..
Beklentiye giriyor karşıdaki insan..
"Ben senin zamanında derdini dinledim.. Sen de dinle.. Ortak ol.. Hatta al bu derdi sen taşı!"
Zihniyet bu..
Vefa = Karşılık beklemek olmuş..
* * *
Vefa aslında ailede başlar..
"Vefasızlık etme!" derdi babam bize...
Ah babam!..
İyi güzel öğrettin de şimdi bu dünya bu kadar temiz mi?
Bizim kadar temiz mi kaldı insanlar?
İyi niyetli kötülük bilmeden,
Büyüğe saygıyı,
Küçüğe sevgiyi..
Şefkati..
Merhameti..
Paylaşmayı..
Vefayı öğretti ailemiz bize..
Gelin görün ki günümüzde insanlar iyilere keriz gözüyle bakıyor..
Buda insanın çizgilerini değiştirmesine neden oluyor..
Siz vefa görmediğiniz gibi, karşınızdaki sizi sömürüyor..
İyi niyetinizi..
Vefanızı..
Sizi..
* * *
Vefa, sevgide devamlılık demektir.
Vefa demek, ihtiyaç hâlinde ona yardım etmektir. Arkadaşın, öldükten sonra, onun çoluk çocuğunu, yakınlarını sevmek, onlarla ilgiyi kesmemek de vefadandır.
Bir dostunun başı sıkıştığında sığınacağı liman olmakta vefadandır..
Ah insanlık...
Vefasızsınız!..
Verdikçe istediniz, doymadınız!
Yaptıkça beklediniz, yılmadınız!
İyi oldukça biz vefa gösterdikçe fazlasını beklediniz!..
İyilik yaptınız karşılık beklediniz!..
Belkide karşılığı olsun diye düşünce tuttunuz o elleri..
Günü gelince kullanmak için!..
Yazık..
İnsanlığı hiç ettiniz!
Tertemiz yürekleri kirlettiniz..
Kirlendiniz..
Vefasızlaştınız!...
