Hayat…
Herkes için bir çok anlamı var..
Kimisi için para..
Kimisi için sevgi..
Kimisi için aile..
Kimisi için kendi..
Kimisi için sadece işi..
Kimisi için sadece eşi..
- * *
Zaman zaman..
Yaş aldıkça ömürden..
Eksildikçe sayılı günler..
Sorgularız hayatı..
Bir kenara çekilip.. - * *
Dost bilip açıldığınız, açtığınız yaralarınıza tuz basıldıkça..
Bir bir sırtını dönüp gittikçe, en sevdikleriniz..
Değerlileriniz..
Sımsıkı tuttuğunuz eller bıraktığında bir bir..
Uçurumun kıyısında kaldığınızda..
Yaslandığınız..
Güvendiğiniz..
O kocaman dağların kumdan bir kale olduğunu gördüğünüzde..
Tuzla buz olduğunuzda…
O kumdan kaleler gibi.. - * *
Aslında haksızlık bu yaptığımız..
Hayata..
Hayatın değil ki suç..
Biz bir suçlu arıyoruz sadece..
Kabullenemiyoruz belki de ..
Gerçekler acıtıyor canımızı çünkü..
Belki de kendimizi kandırıyoruz.. - * *
Neden kızıyoruz ki bu kadar hayata..
Halbuki biz yaptık elimizle..
Hayatın bir suçu yok..
Nasıl mı?
Çok sevdik;
Hiç sevilmedikleri kadar!..
Nasıl mı?
Çok değer verdik;
Kimse onlara bu kadar değerli hissettirmemişti önceden!..
Nasıl mı?
Çok çabaladık;
Onlar bile şaşırdı bu azmimize..
Nasıl mı?
Çok güvendik;
Kaldıramadılar bu kadarını!..
Nasıl mı?
Kendimizi bile unuttuk onlar için;
Onların aklına bile gelmiyorken!..
Nasıl mı?
Önceliklerimiz oldular;
Kendimizden bile önce!..
Sonra mı ?
Sonrasında kendimizi arar olduk..
Kendimize bile yetemedik..
O herkese koşan..
Yetişen biz…
Bizden koca bir hiç kaldı geriye..
Dönüp baktığınızda arkanıza kocaman bir boşluk..
Kalp kırıklıkları…
Çoğunu hatırlayamadığınız pişmanlıklar..
"Keşke"ler…
"Neden?"ler..
Cevabını defalarca sorsakta alamadığımız sorular..
Kendimizi hala kandırma çabaları..
- * *
Yetmedi mi?
Bu kadarı..
Artık yetmeli!..
Şimdi aynaya bakmak zamanı..
Bir kez daha yüzleşmek..
İçimdeki o asi..
Laf anlamayan..
Koca yürekli..
İnatçı kıza anlatmalı gerçekleri..
Uslanmalı artık..
İnsanların göründüğü gibi olmadığını anlamalı..
Herkesi kendi gibi sanmamalı..
Kanmamalı..
Kimseye güvenmemeyi öğrenmeli..
Kimseyi kendinden çok sevmemesi gerektiğini..
Kimseye hakettiğinden fazla değer verilmeyeceğini..
Sonra o değerlerin yüzüne tokat gibi çarpacağını..
Aşağılanacağını..
Ne kadar başarsa da taşlanacağını..
Sürekli çelme takılacağını, koşarken..
Tüm iyi niyetle yapılanların, sonra ondan hep yapması bekleneceğini..
Belki de bırakması gerektiğini bu iyi niyeti bir kenara..
Büyümeli artık bu kız…
Öğrenmeli hayatın gerçek yüzünü..
"Yine mi olmadı "dese de yeniden denemeli…
Aldana aldana öğrenmeli… - * *
Bir kez daha yıkılmalı belki..
Bir kez daha yerle bir olmalı..
Ama yine kendi tutacak elini…
Bilmeli ki…
Kendi kalkacak düştüğü yerden..
Bilmeli ki…
Kendi saracak kanayan yaralarını..
Silecek gözyaşlarını elinin tersi ile..
"Hadi kızım sen yine yaparsın" diyecek.
İnanmasa da ..
"Gücüm yok" dese de ..
Sevdikçe kendini..
İyi olacak..
Bir kez daha anlayacak..
Hayat suçlamak için çok kısa..
Hiç adil değil..
Olmayacakta..
Hep kötüler kazanacak belki..
"İyiler bir gün kazanacak masalı" na inanmayacak..
Şimdiden sonra değişecek değilya bu düzen..
Ama o temiz kalan kalbi en büyük serveti olacak..
Büyüyecek elbet..
Öğrenecek..
Samimiyetsiz…
Samimi niyetsiz..
Sahte insanların düşecek er geç maskeleri bir bir..
İşte o zaman
Baş başa kadeh kaldıracağız o asi kızla…
Zaferimizi kutlayacağız..
Yine başbaşa sadece ben ve içimdeki asi kızla…
Yine yeteceğiz biz bize …
Hep olduğu gibi..
Hayat kısa..
Kırmaya, kırdılmaya..
Üzülmeye değmiyor..
Kimse kazık çakmadı bu dünyaya..
Artık hayatı suçlamayı bırakın!
Aynadaki size bir şeyler fısıldamanın tam zamanı..
"Hadi koca kız hayat bizi bekler!"
Kendine dön!..
