İnsanın boğazı düğümlenir ya.
Konuşamazsınız.
Nefes almanız bile zorlaşır.
Yutkunamazsınız…
Yüreğinde kopan fırtınalar.
Dilinize gelir.
Ötesine gitmez.
Lal olur.
Çırpınırsınız.
Duygusal yoğunluğa girdiğinizden.
Boşluk içerisinde olursunuz.
Böyle bir şey…
* 
Derler ya...
Acı haber tez gelir.
Hem de ardı ardına.
24 saatte 12 şehit...
Vatan evlatları.
Ana kuzuları...
Afalladım.
Duraksadım.
Nefes alamadım.
Ama olmadı.
Mehmet Armağan…
Salih...
Alparslan...
Gözümün önüne geldiler.
Şehit haberleri içimizi burktu.
*
Kolay değil.
Ateş düştüğü yeri yakıyor.
Bugün haykıran yürekler.
Yarın suskunlaşacak.
Akan göz yaşları silinecek.
Kim bilir, belki de kuruyacak.
Ama.
Vatan evlatları...
Vatan toprağına teslim edildi.
*
Bir kelime.
Çok şey anlatır.
Ama olmuyor işte.
Maziye daldıkça insan.
Elinden yudumladığınız.
Oturup çay içtiğiniz.
*
Günler..
Anlar akla geliyor.
Unutulmuyor.
Mümkün gelmiyor.
Acı işte.
Yüreğe düştü mü, yakıyor.
*
Şehidim...
Vatan sana minnettar.
*
Ateş düştüğü yeri yakar.
Anlatabildim mi?