Bahçenin eski hali yok diye eleştirmeyin
Sebebi koparılan çiçekler…
Yıların emeği ile dikilmiş..
Bakımı yapılmış…
Sulanmış…
Budanmış…
Sevgi ile büyütülmüş…
Görenlere hayrete düşüren bahçe, bugünlerde nalet bir durumda.
İnsanlar soruyor.
Ne güzel bahçen vardı diye.
Ne oldu diye…
Bahçenin eski hali yok diyorlar.
Bende sorun yok.
Ben suladım…
Baktım…
Budadım…
Sevgiyle yetiştirdim.
Benim suçum yok.
Bahçemin eski halinin olmayışının sebebi “koparılan çiçekler”
Bahçe çok güzelken
Birisi de çıkıp “İyi ki varsın” demedi
“İyi ki sevmişim seni” diyemedi…
geldiğimiz nokta da zamanında verilmeyen değerin, şimdi hesabının sorulması gibi…
Yeri geldiğinden senin önemsemediğin otlar, koptuğun hayattan farksız değil gibi…
Yok istemem diyen gönüller
bugünlerde çöle bile razı…
kısa ömürde yanlış yola giden benlikler için ne kadar
“Lütfen dön gel” desende nafile…
Ben yazdım kadere hüznü perişanı
Sonu gelmez yine de bitemez ümitler
Ama yoksa bahçemin eski şanı
Sebebi koparılan çiçekler
O zaman yeri gelmişken söylemedikleriniz, yeri gelmişken dinlemedikleriniz…
Yeri gelmişken kaçırdığın fırsatlara bakmayacaksın.
Taş yerinde ağarırken sen boşa kürek çekmeyeceksin.
Bahçe bir metafor…
Çiçekler bir metafor…
Koparılanlar bir can…
Neymiş terör bitecekmiş…
Bitecekse biter.
Kaderin önünde kimse durmaz.
Zira kader göğsünü siper etmiş memlekete evlatları varken…